Οι πρόσφατες διαμαρτυρίες – απεργίες πείνας των Νίκου Ρωμανού και Ηρακλή Κωστάρη έφεραν στο προσκήνιο το πρόβλημα της άνισης αντιμετώπισης κρατούμενων στις ελληνικές φυλακές. Παρατηρώντας τις πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με τη διακοπή χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών σε κρατούμενους όπως η περίπτωση του Ηρακλή Κωστάρη, ο οποίος ελάμβανε επί 3,5 έτη εκπαιδευτική άδεια και είχε σχεδόν ολοκληρώσει τις σπουδές του στο ΤΕΙ Πειραιά και την άρνηση αρχικής χορήγησης εκπαιδευτικής άδειας στον Νίκο Ρωμανό, συμπεραίνουμε ότι το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο σχετικά με τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών είναι επαρκές ενώ, αντιθέτως, αυτό που χρήζει άμεσης παρέμβασης είναι η νομική θωράκιση της ανεξαρτησίας των φορέων που αποφασίζουν για τη χορήγηση αδειών από πολιτικές πιέσεις, όπως και η τήρηση, στη διαδικασία έγκρισης αδειών, θεμελιωδών εγγυήσεων σχετικά με την αμερόληπτη κρίση των αρμόδιων φορέων, οι αποφάσεις των οποίων πρέπει να στηρίζονται αποκλειστικά στην εφαρμογή του κανονιστικού πλαισίου, χωρίς διακρίσεις ανάλογα με την κατηγορία του κρατουμένου, που αιτείται να του χορηγηθεί άδεια.
Η κατασκευή εσωτερικών εχθρών και η επίκληση της ασφάλειας, ιδίως μετά την απόδραση του Χρ. Ξηρού, έχει επιφέρει την θεσμοθέτηση φυλακών (και κρατουμένων) τύπου Γ’ και την αυξανόμενη αυταρχικοποίηση του κράτους ως προληπτική απάντηση εν όψει της επερχόμενης όξυνσης των ταξικών ανισοτήτων και εντάσεων. Αν και η έννοια της νομιμότητας δεν είναι αφηρημένη ή μεταφυσική, είναι αυτονόητο ότι η απόλαυση των δικαιωμάτων των κρατουμένων είναι διαρκές ζητούμενο των αγώνων τους με τα μέσα που οι ίδιοι επιλέγουν και στηρίζεται στην αλληλεγγύη μας. Ειδικότερα, το ζήτημα των εκπαιδευτικών αδειών φέρνει στην επιφάνεια την εκδικητική μεταχείριση που υφίστανται οι πολιτικοί κρατούμενοι ξεκάθαρα με στόχο τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων όλων των κρατουμένων.
Παράλληλα, δεν ξεχνάμε την χρόνια και συστηματική διακριτική μεταχείριση και αδιαφορία που επιφυλάσσουν οι αρμόδιοι φορείς στους αλλοδαπούς κρατούμενους, τα αιτήματα των οποίων για τη χορήγηση αδειών εν γένει, απορρίπτονται, συλλήβδην, με την αιτιολογία ότι “αφού είναι αλλοδαποί συνεπάγεται αυτομάτως πως είναι και ύποπτοι φυγής”.
Όσοι και όσες αντιστέκονται μέσα και έξω από τις φυλακές χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που έχουν, θα μας βρίσκουν συμπαραστάτες και αλληλέγγυους στον αγώνα τους. Τονίζουμε με κάθε τρόπο ότι η αναγκαστική σίτιση απεργού πείνας συνιστά βασανιστήριο (αποφάσεις ΕΔΔΑ Nevmerzhitsky v. Ukraine απόφαση υπ΄ αριθμ. 54825/00, Ciorap v. Moldova απόφαση υπ΄αριθμ. 12066/02) ενώ από ιατρικής πλευράς η αναγκαστική σίτιση συνιστά ηθικά απαράδεκτη ενέργεια (Διακήρυξη Διεθνούς Ένωσης Ιατρών, Υιοθετηθείσα στο 43ο Συνέδριο της Ένωσης στη Μάλτα τον Νοέμβριο του 1991, αναθεωρηθείσα στο 44ο Συνέδριο στην Ισπανία το Σεπτέμβριο του 1992 και στη 57η Γενική Συνέλευση στη Νότιο Αφρική τον Οκτώβριο του 2006).
Η στάση των γιατρών και των επαγγελματιών υγείας να σεβαστούν την αντίθεση του Ρωμανού σε αναγκαστική σίτιση, παρά τις παράνομες και ηθικά απαράδεκτες εισαγγελικές παραγγελίες, μας βρίσκει στο πλευρό τους.
Αθήνα 10.12.2014
Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών
Η κατασκευή εσωτερικών εχθρών και η επίκληση της ασφάλειας, ιδίως μετά την απόδραση του Χρ. Ξηρού, έχει επιφέρει την θεσμοθέτηση φυλακών (και κρατουμένων) τύπου Γ’ και την αυξανόμενη αυταρχικοποίηση του κράτους ως προληπτική απάντηση εν όψει της επερχόμενης όξυνσης των ταξικών ανισοτήτων και εντάσεων. Αν και η έννοια της νομιμότητας δεν είναι αφηρημένη ή μεταφυσική, είναι αυτονόητο ότι η απόλαυση των δικαιωμάτων των κρατουμένων είναι διαρκές ζητούμενο των αγώνων τους με τα μέσα που οι ίδιοι επιλέγουν και στηρίζεται στην αλληλεγγύη μας. Ειδικότερα, το ζήτημα των εκπαιδευτικών αδειών φέρνει στην επιφάνεια την εκδικητική μεταχείριση που υφίστανται οι πολιτικοί κρατούμενοι ξεκάθαρα με στόχο τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων όλων των κρατουμένων.
Παράλληλα, δεν ξεχνάμε την χρόνια και συστηματική διακριτική μεταχείριση και αδιαφορία που επιφυλάσσουν οι αρμόδιοι φορείς στους αλλοδαπούς κρατούμενους, τα αιτήματα των οποίων για τη χορήγηση αδειών εν γένει, απορρίπτονται, συλλήβδην, με την αιτιολογία ότι “αφού είναι αλλοδαποί συνεπάγεται αυτομάτως πως είναι και ύποπτοι φυγής”.
Όσοι και όσες αντιστέκονται μέσα και έξω από τις φυλακές χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που έχουν, θα μας βρίσκουν συμπαραστάτες και αλληλέγγυους στον αγώνα τους. Τονίζουμε με κάθε τρόπο ότι η αναγκαστική σίτιση απεργού πείνας συνιστά βασανιστήριο (αποφάσεις ΕΔΔΑ Nevmerzhitsky v. Ukraine απόφαση υπ΄ αριθμ. 54825/00, Ciorap v. Moldova απόφαση υπ΄αριθμ. 12066/02) ενώ από ιατρικής πλευράς η αναγκαστική σίτιση συνιστά ηθικά απαράδεκτη ενέργεια (Διακήρυξη Διεθνούς Ένωσης Ιατρών, Υιοθετηθείσα στο 43ο Συνέδριο της Ένωσης στη Μάλτα τον Νοέμβριο του 1991, αναθεωρηθείσα στο 44ο Συνέδριο στην Ισπανία το Σεπτέμβριο του 1992 και στη 57η Γενική Συνέλευση στη Νότιο Αφρική τον Οκτώβριο του 2006).
- Στεκόμαστε στο πλευρό του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού, απαιτούμε την άμεση ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων του και καταδικάζουμε κάθε ενέργεια που αποσκοπεί στην καταστολή του δίκαιου αγώνα του.
- Υποστηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα των κρατουμένων Νίκου Ρωμανού και Ηρακλή Κωστάρη να τους χορηγηθούν εκπαιδευτικές άδειες.
- Καταγγέλλουμε τη δυσμενή διακριτική μεταχείριση που υφίστανται οι αλλοδαποί κρατούμενοι.
Η στάση των γιατρών και των επαγγελματιών υγείας να σεβαστούν την αντίθεση του Ρωμανού σε αναγκαστική σίτιση, παρά τις παράνομες και ηθικά απαράδεκτες εισαγγελικές παραγγελίες, μας βρίσκει στο πλευρό τους.
Αθήνα 10.12.2014
Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών
