21 Ιαν 2015

Το απροσπέλαστο της πρόσβασης στο άσυλο... Δελτίου Τύπου της Ομάδας Νομικών Θεσσαλονίκης

Θεσσαλονίκη, 20-1-2015

Την ίδια στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση προτείνει ως «λύση» για το προσφυγικό και μεταναστευτικό τα κέντρα κράτησης και την ενδυνάμωση των σωμάτων ασφαλείας, με πολύνεκρα ναυάγια και τους φράχτες μιας Ευρώπης Φρούριο να διατρανώνουν την έλλειψη ουσιαστικής διεθνούς προστασίας των προσφύγων, ο Έλληνας νομοθέτης επαίρεται για τον ν.3907/2011 και τη δημιουργία αυτοτελούς Υπηρεσίας Ασύλου και Κέντρων Πρώτης Υποδοχής (Κ.Ε.Π.Υ.). Το εν λόγω νομοθέτημα υποτίθεται ότι, μεταξύ άλλων, θα αναμόρφωνε το παλιό σύστημα, ώστε να εξασφαλιστεί η άμεση πρόσβαση των δικαιούχων διεθνούς προστασίας στο πολιτικό άσυλο.

Ωστόσο, η από 7/6/13 λειτουργία της νέας υπηρεσίας δεν έλυσε καμία από τις παθογένειες του συστήματος και ελάχιστα προσέφερε στις ανάγκες των αιτούντων άσυλο. Χαρακτηριστικά, αν και τα Περιφερειακά Γραφεία Ασύλου αυξήθηκαν σε τέσσερα, και πάλι παραμένουν ανεπαρκέστατα για την καταγραφή όλων των αιτημάτων ασύλου. Το δε Περιφερειακό Γραφείο Ασύλου Θεσσαλονίκης ακόμα δεν έχει λειτουργήσει, 18 μήνες μετά τη θέση σε εφαρμογή της νέας υπηρεσίας. Οι μετανάστες τίθενται και πάλι σε μια διαρκή κατάσταση αναμονής και, στερούμενοι αυτή τη φορά οποιασδήποτε νόμιμης διατύπωσης (όπως η καταργηθείσα πια ροζ κάρτα), εκτίθενται στον κίνδυνο μιας ανά πάσα στιγμή σύλληψής τους από τις διωκτικές αρχές. Ενώ δε πολλοί δικαιούχοι διεθνούς προστασίας δεν ενημερώνονται καν για το δικαίωμά τους αυτό, παρατηρούμε μια πρωτοφανή κινητοποίηση των αρχών για τη διάδοση και εφαρμογή της διαδικασίας «εθελούσιας» επιστροφής στις χώρες καταγωγής τους – αδιαφορώντας πλήρως για την αρχή της μη επαναπροώθησης, που ισχύει και για τους εμπίπτοντες στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς και για άλλες περιπτώσεις ανέφικτης απέλασης.